Ένα κείμενο, πραγματικά προφητικό για τις αναλύσεις, εκτιμήσεις και προβλέψεις του, αποτελεί η Προκήρυξη του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας της Χ.Δ., της Ελληνικής Χριστιανοσοσιαλιστικής Οργάνωσης Νέων (Ε.Χ.Ο.Ν.) που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε πριν 30(!) χρόνια με αφορμή την ένταξη της χώρας μας στην Ε.Ο.Κ.
“… καταγγέλλουμε ὅτι πίσω ἀπ’ αὐτή μεθοδεύεται μιά νέα κατοχή, πιό ὕπουλη καί πιό ἐπικίνδυνη ἀπό τήν τουρκική καί τή ναζιστική….”
Λαέ τῆς ῾Ελλάδας,
Μία ἑβδομάδα μετά τή γέννηση τοῦ Σωτήρα τοῦ κόσμου πού γιορτάσαμε τόν ἐρχομό τού καινούργιου χρόνου, ἡ χώρα μας, μπαίνοντας στή στρούγκα τῆς Ε.Ο.Κ., ὁδηγεῖται στό χάσιμο καί τυπικά τῆς ἀνεξαρτησίας καί τῆς ἐθνικῆς της κυριαρχίας.
῾Η ξενόδουλη ἄρχουσα τάξη πανηγυρίζει ἀπό καιρό καί διαλαλάει τήν εὐημερία πού περιμένει τό λαό μας μέ τήν ἔνταξη, εὐημερία πού μεταφράζεται σέ ἔξαρση τοῦ καταναλωτισμοῦ. Θἄχουμε περισσότερα πλυντήρια, αὐτοκίνητα, στερεοφωνικά, περισσότερες «ἀνέσεις». Στήν οὐσία, θἄχουμε αὔξηση τοῦ ἄγχους καί τῆς ἐξάρτησης τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή μηχανή. Ταυτόχρονα, ἡ ντόπια ᾿Ολιγαρχία θά συνεργάζεται μέ τούς εὐρωκαρχαρίες ἰμπεριαλιστές, γιά νά συντονίζουν τήν ἐκμετάλλευση τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης καί κύρια τοῦ Τρίτου Κόσμου. ᾿Απ’ αὐτή τήν ἄποψη, ἔχει δίκιο ἡ ἄρχουσα τάξη νά πανηγυρίζει γιά τήν ἔνταξη. ᾿Από δοῦλος τῶν ἰμπεριαλιστικῶν δυνάμεων μετατρέπεται σέ φτωχό συγγενή τους.
῞Ομως, λαέ τῆς ῾Ελλάδας, αὐτή ἀκριβῶς ἡ ἐπιθυμία τῆς ἄρχουσας τάξης νά «γίνουμε Εὐρώπη», γίνεται μιά ἀκόμα πηγή τῆς δυστυχίας σου, τῆς νόθευσης καί τῆς προδοσίας τῶν ἀγώνων σου γιά ἐθνική ἀνεξαρτησία καί κοινωνική προκοπή.
᾿Από τά πανάρχαια χρόνια, ἡ κοινωνική ὀργάνωση τῶν ῾Ελλήνων εἶχε ἐπίκεντρο τήν πόλη-κράτος, καί ἦταν ἄμεση δημοκρατία. Τήν παράδοση αὐτή ζωντανεύουν οἱ κοινότητες τοῦ Βυζαντίου καί τῆς Τουρκοκρατίας, πού ἐπίκεντρο τῆς κοινωνικῆς τους ζωῆς εἶχαν τήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Ενορία. Αὐτῶν τῶν κοινοτήτων ὁ δυναμισμός ἔθρεψε κατά κύριο λόγο τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821.
῾Η «ἀπελευθέρωση» σήμανε τήν ἐπιβολή τῆς εὐρωπαϊκῆς κρατικῆς ὀργάνωσης, πού πραγματοποίησε ἡ Βαυαροκρατία. ῾Ο συγκεντρωτικός μηχανισμός ἔπνιξε τή δραστηριότητα καί τό δυναμισμό τῆς κοινότητας, καί ἔκανε τήν ᾿Εκκλησία κρατικό μηχανισμό στά πρότυπα τῆς Γερμανίας. ῞Ομως, το σύστημα δέν μπόρεσε νά λειτουργήσει, γιατί τά βιώματα τοῦ λαοῦ ἦταν διαφορετικά (ἄμεση δημοκρατία).
Κι ὅμως, ἡ πολιτική ἡγεσία τοῦ τόπου, ἀπό τή Δεξιά μέχρι τήν ᾿Αριστερά, ἔχει μείνει προσκολλημένη σέ «ὁράματα» καί πρότυπα δυτικῆς ἔμπνευσης. Γι’ αὐτό τό λόγο δέν ἔχει καταφέρει ν’ανταποκριθεῖ στούς ἀγῶνες καί τίς προσδοκίες τοῦ λαοῦ, σ᾿ ὅλη τήν περίοδο τῆς ἐλεύθερης πολιτικῆς ζωῆς τῆς ῾Ελλάδας.
῾Η ἔνταξη στήν Ε.Ο.Κ. δέν εἶναι τίποτ’ ἄλλο ἀπό ἐπιβεβαίωση τῆς παραπάνω πορείας. ῞Ομως, τό στάδιο αὐτό εἶναι τό πιό ἐπικίνδυνο, γιατί προϋποθέτει ὁλοκληρωτική ἀφομοίωση τοῦ λαοῦ σ’ ἕνα σύστημα πού μεταβάλλει τόν ἄνθρωπο σέ ἄβουλο γρανάζι τοῦ κοινωνικοῦ μηχανισμοῦ, ἕνα σύστημα πού θέλει τόν ἄνθρωπο ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ, καί νά ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ, ὅσο γίνεται περισσότερο, ὄχι ὅμως νά ΖΕΙ.
Στήν ὁλοκλήρωση τῆς φυλάκισης τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου στό κύκλωμα παραγωγή – κατανάλωση ἀποσκοποῦν καί οἱ γνωστοί ἀντιδραστικοί νόμοι πού ψηφίζει ἡ Ν.Δ., ὅπως ὁ 815 γιά τά Πανεπιστήμια. Κι ἄλλοι νόμοι ἑτοιμάζονται μέ τήν ἔνταξη στήν Ε.Ο.Κ., πού θά ἐπιβάλουν τή θέληση τῶν Βρυξελλῶν στό λαό μας.