Επανάσταση συνειδήσεων χρειάζεται ο τόπος μας
Σεβαστοί πατέρες,
αγαπητοί φίλες και φίλοι,
εκπρόσωποι κομμάτων και οργανώσεων,
αγαπητοί αδελφοί, μέλη και σύνεδροι του κινήματος Χ.Δ.

Το ΣΤ τακτικό Συνέδριο μας συνέρχεται σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από μια πλανητικών διαστάσεων κρίση.
Η κορωνίδα της Δημιουργίας, ο Άνθρωπος, καθημερινά υποτιμάται και υποβαθμίζεται. Από πρόσωπο, εικόνα του τριαδικού θεού, από μετοχή στην αιωνιότητα, κατακερματίζεται στην ουσία του, συνθλίβεται και πολτοποιείται από τις μυλόπετρες του κοινωνικού συστήματος που ένα και μόνο θεό γνωρίζει και λατρεύει, τον Μαμωνά και μια και μόνο αξία έχει, το κέρδος. Στο βωμό του Μαμωνά και του κέρδους θυσιάζονται τα πάντα.

Το 1958 «σταθμό για το Κίνημα αποτέλεσε το βιβλίο» του Νίκου Ψαρουδάκη «Έπανάσταση της αγάπης». Σημειώνει ο ίδιος: «Το βιβλίο αυτό θεμελιώνει την ειρηνική επανάσταση του Χριστιανικού Σοσιαλισμού» (Βλ. σημ. 17). Μετά την εκτενή αναφορά του στο κοινωνικό μήνυμα του Ευαγγελίου, στην πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων, την εκλογή και το έργο των διακόνων κ.ά. προσεγγίζει τρεις (3) βασικούς θεσμούς της κοινωνίας, της υπάρχουσας και της προσδοκώμενης: της οικογένειας, της παιδείας και της εργασίας, που τους θεωρεί κορυφαίους για τη διαμόρφωση μιας δημιουργικής χριστιανικής προσωπικότητας. Η «Επανάσταση της Αγάπης» περιέχει ένα όραμα, - τα πρώτα σχέδια μιας νέας κοινωνίας, δίκαιης, που θα σέβεται τον άνθρωπο ως αξία αναπαλλοτρίωτη.

Αναστάσιμη προσευχή στην κορυφή της Γυάρου

Το «Χριστός Ανέστη» έδιδε κι έπαιρνε. Τι χαρούμενα λόγια! Σ’ όλα τα πρόσωπα χαρά. Δεν ήτανε τώρα όπως στην αρχή. Τώρα έβλεπες ημεράδα και φως. Η Θεία Λειτουργία δεν είναι θέατρο. Είναι ζωή. «Άγγελοι μετά ανθρώπων συλλειτουργούσιν». (…)
Η Ανάσταση του Χριστού είχε γίνει, η φυλακή μας συνεχιζόταν, η «ανάσταση» η δική μας ήταν μια ελπίδα. Κι η ελπίδα είναι το ψωμί του δυστυχισμένου…
Αν η Ι. Σύνοδος μπορούσε ν’ ακούει όσα λέγονταν στη Γυάρο, τότε θα καταλάβαινε πως δεν θα υπήρχε κανένα χαμένο πρόβατο, αν πρώτα δεν υπήρχε ένας χαμένος ποιμένας! (…)
Δεν ήμουνα ευχαριστημένος με τίποτα. Το μόνο που μ’ ενθουσίαζε και με μεθούσε, ήταν η Άνοιξη, ο Απρίλης. Οι όψιμες βροχές έκαμαν ν’ ανθίσουν και τα βράχια. Κάτι αγριολούλουδα μικρά μα τόσο χαριτωμένα, τόσο όμορφα που σου μιλάγανε στην καρδιά. Δεν ήτανε λουλούδια. Ήτανε μάτια υπερκόσμιων, αγγελικών όντων με χίλιες λάμψεις κι ομορφιές. (…)

Ν. Ψαρουδάκης - Μανώλης Γλέζος

Νίκος Ψαρουδάκης - Πρώτο Συνέδριο

Νίκος Ψαρουδάκης, Έξοδος από τις φυλακές Κορυδαλού (Διαρκές το δικό σας έγκλημα κύριοι Αεροπαγίτες)